Στα περισσότερα πανεπιστημιακά ιδρύματα κυριαρχεί η εντύπωση ότι η πρόοδος και η καινοτομία προέρχονται από μεγάλα ερευνητικά κέντρα και ομαδικά προγράμματα με πολυάριθμα μέλη. Ωστόσο, συχνά οι ουσιαστικότερες ιδέες αναδύονται από μικρές, ευέλικτες ομάδες φοιτητών ή καθηγητών που εργάζονται «κάτω από το ραντάρ». Αυτοί οι μικροί πυρήνες, απαλλαγμένοι από τη γραφειοκρατία και με περισσότερο χώρο για δημιουργικό πειραματισμό, καταφέρνουν να πειραματιστούν, να αποτύχουν γρήγορα και να ξαναδοκιμάσουν.

Είτε πρόκειται για μια ομάδα τριών φοιτητών που δημιουργεί μια εφαρμογή, είτε για δύο καθηγητές που τρέχουν ένα παράπλευρο ερευνητικό project, η μικρή κλίμακα πολλές φορές γεννά τη μεγάλη πρόοδο. Τα πανεπιστήμια που καταφέρνουν να εντοπίσουν, να ενθαρρύνουν και να στηρίζουν αυτές τις ανεπίσημες ομάδες, χτίζουν ένα οικοσύστημα όπου η δημιουργικότητα ανθίζει πέρα από το τυπικό πρόγραμμα σπουδών. Έτσι, η καινοτομία αναδεικνύεται όχι μόνο στα μεγάλα κτίρια και εργαστήρια, αλλά και στα μικρά δωμάτια όπου γεννιούνται οι πιο τολμηρές ιδέες.